مفهوم متنوع ‌سازی:

بهترین تعریف ارائه شده برای مفهوم متنوع ‌سازی ساده عبارت است. از تشکیل یک سبد سرمایه‌ گذاری بر اساس تلفیقی از حدس و گمان و عقل انسان به گونه‌ای که، مدل‌های پیچیده ریاضی در آن دخالتی نداشته باشند. طبق اذعان برخی کارشناسان، در بدترین حالت ممکن این رویکرد می‌تواند، ریسک سبدهای سرمایه گذاری را شدیداً افزایش دهد. تحقیقات انجام شده طی سال‌های اخیر نشان می‌دهد که، این روش متنوع سازی آگاهانه اما بدون استدلال، به اندازه همان فرمول‌های بهینه سازی پیچیده و موهوم، تاثیر گذارند.

هدف ا زموسسه کارآفرین آوای مشاهیر:

اینها پرسش هایی هستند. که سعی شده در این مقاله در موسسه کارآفرین آوای مشاهیردر راستای آموزش بورس در شیراز به طور مختصر پاسخ داده شوند. پس تاپایان با ما همراه باشید.

متنوع سازی ساده یا پیچیده؟

تعجب برانگیز نیست که، سرمایه گذاران حقیقی به ندرت از روش‌های پیچیده تخصیص دارایی استفاده کنند. این مدل‌ها اسامی ناآشنا و عجیبی دارند؛ مدل بهینه سازی میانگین واریانس، روش شبیه سازی مونت کارلو، مدل بهینه سازی ترینور بلک و… مثال‌هایی از این روش‌های پیچیده هستند که، همگی آن‌ها برای ساختن یک سبد سرمایه گذاری بهینه تدوین شده‌اند. در واقع هدف این مدل سازی‌ها، دست یافتن به رؤیای همیشگی سرمایه گذاران، یعنی بدست آوردن بیشترین سود با کمترین ریسک ممکن می‌باشد.

آیا رویکرد سرمایه گذاران حقیقی در خرید مقدار کمی از تعداد زیادی سهام مختلف، کارایی لازم را ندارد؟

این یک موضوع بسیار مهم و از اصول اساسی سرمایه گذاری است. طبق روایات تاریخی، یک خاخام یهودی به نام اسحاق بار آها، پدر تمام نظریات متنوع سازی بوده است. او در قرن چهارم این موضوع را بیان کرد که، دارایی‌های خود را به سه بخش مساوی تقسیم کنید. ثلث اول و دوم را در زمین و کالا سرمایه گذاری نموده و یک سوم باقی مانده را نیز به صورت پول نقد نگهداری کنید. پس واضح است که این توصیه امروزه پس از گذشت ۱۶۰۰ سال نیز، همچنان مطلوب و کاربردی است. از نظر بعضی منتقدین، بسیار بعید به نظر می‌رسد که، با تقسیم سرمایه به سه بخش مساوی و نگهداری دارایی‌ها به صورت املاک، اوراق بهادار (معادل مدرن کالا) و پول نقد، بتوان بازدهی در حد مطلوب کسب کرد.

نشانه‌ها و شرایط ساده نگری

به منظور بررسی دقیق‌تر ویژگی‌های این استراتژی تخصیص دارایی، در ادامه به ذکر مثال‌های دیگری می‌پردازیم. مارتین وبر، استاد مالی و بانکی آلمانی بیان می‌کند؛ گونه‌های مختلفی از مدل‌های ساده وجود دارند که، عملکرد برخی از آن‌ها نسبت به سایرین بهتر است. در مقابل پروفسور شلومو بنارتزی از دانشگاه کالیفرنیا، دیدگاه متفاوتی دارد. از نظر او سرمایه گذارانی که بیش از حد بر سادگی تمرکز دارند، به شدت تحت تأثیر چیزهایی قرار می‌گیرند که، توسط دیگران به آن‌ها ارائه می‌شود.

پیچیدگی هم راهگشا نیست!

استراتژی پیچیده و استفاده از مدل‌های خاص و پیشرفته، لزوماً منجر به موفقیت در سرمایه گذاری نمی‌شوند. پیچیدگی در ذات بازارهای مالی است و این موضوع به قدری روشن است که، فعل و انفعالات مبهم آن، به ندرت موجب شگفتی فعالان این بازار می‌شود. در واقع ترکیب اقتصاد، سیاست و عوامل انسانی، وحشتناک است. متغیرهایی در بازار بورس وجود دارند، که لزوماً همه آن‌ها نمی‌توانند بطور کامل و مؤثر در یک مدل ریاضی گنجانده شوند.

مدل های پیچیده فنی:

مدل‌های پیچیده فنی، همیشه در معرض خطر شوک‌های غیر قابل پیش بینی یا ترکیبی از چنین عواملی قرار دارند. دکتر ویکتور دمیگول و همکارانش معتقدند که، روش‌های پیچیده بطور جدی به واسطه مسائل محاسباتی محدود می‌شوند. از نظر آماری اثبات شده است که، بازده مورد انتظار از دارایی‌ها مجهول است .و پیش بینی دقیق آن‌ها، منجر به خطاهای محاسباتی بزرگی می‌شوند. در نتیجه سبد سرمایه گذاری که، بر اساس معیارهای منطقی تشکیل شده و به صورت منظم و دوره‌ای مورد ارزیابی قرار گیرد؛ همچنین بر مبنای شرایط جاری بازار مجدداً متعادل سازی شود، نه تنها از منظر عقلی قابل درک است،

کلام پایانی

تنها موضوعی که همگان با آن موافق هستند این است که، متنوع سازی یک اصل کاملاً ضروری است. اما فواید مدل سازی پیچیده ریاضی، نامشخص است و بسیاری از سرمایه گذاران حتی نحوه عملکرد آن‌ها را نیز نمی‌دانند. اگرچه مدل‌های کامپیوتری می‌توانند بسیار موثر به نظر برسند اما، ریسک نقص علمی همیشه وجود دارد. هرچند بازدهی خوب برخی از این مدل‎‌ها قابل انکار نیست ولی، لزوماً همه آن‌ها بهتر از روش‌های ساده عمل نمی‌کنند. ضرب المثل قدیمی “به آن چیزی که می‌شناسید و درک می‌کنید، بچسبید!” در واقع به سرمایه گذاری در ابزار مالی که عمیقاً آن را متوجه می‌شویم و رویکرد تخصیص دارایی ساده، اشاره می‌نماید.